MoJo: New form of stoytelling

 

 

               Photo by George Milton: https://www.pexels.com/photo/phone-recording-video-of-talking-women-6953836/

-Rinkumani Pathak

Around 2 years ago, it was beyond imagination for the journalists to work from home. But COVID-induced situation made it happen and many media organisations introduced work from home for their employees. Many television anchors turned their homes into studios thanks to the utilities of mobile phones.

Mobile Journalism was prevalent before COVID-19, but it made work from home easier for the journalists during the pandemic. It has diminished the idea that in a newsroom everyone should be within shouting distance of one another. From news anchors to reporters, mobile phones helped them to carry out their jobs during the pandemic.

Natasha Ghoneim, a journalist with Al Jazeera writes, “At a time when many of my colleagues were unable to work in the field due to Covid-19 concerns and restrictions placed on travel, I became a crew of one and began to produce, shoot and report my own stories just a few months after completing the mobile journalism course. Granted, I already knew how to shoot and edit. However,  I needed the training to learn how to produce news stories with my mobile phone that met Al Jazeera standards. Due to working solo and with the limitations of shooting on an iPhone, I chose non-breaking news, enterprise stories where I was not bound by the demands of a looming deadline.”

Simply speaking, Mobile Journalism is a kind of journalism done through mobile phones. Here, collection and dissemination of news are done through mobile phones. It has relieved the journalists from the burden of heavy cameras and other equipment. Aljajeera Media Training and Development Centre defines mobile journalism as the process of gathering and delivering news using a smartphone or tablet. It is a trend in news covering and broadcasting and has the potential to become the new standard in journalism practice, especially to report breaking news.

Earlier, mobile phones were regarded as a tool only for citizen journalists who don’t have access to sophisticated cameras. But presently, mobile journalism has become the utmost necessity for all those in the profession. As the smartphones are endowed not only with high quality cameras, but also internet-wifi and different add on applications, it is certainly a comfortable tool for gathering, shooting, editing, live broadcasting or sharing news.

The availability of Live option on Facebook, Instagram, Youtube etc. are another added advantage of mobile journalism. Gone are the days of ENG cameras and DSNG vans, now mobile phones have enabled not only to capture the visuals but also to go live from the spot at any point of time.

                                                                                                                                  The Assam Tribune, 2016

There are several advantages of mobile journalism. First is its mobility. As it is a portable device it gives us access to the places where we can’t go with a DSLR or any other big cameras. It has become a one-man-show as mobile journalism doesn’t need large crews and heavy equipment. On the other hand, in many crucial situations using a smartphone is much safer for the journalists. It allows them to be less noticeable and comfortably do their job.

In his paper titled “Closer to the Story: Accessibility and Mobile Journalism”, Panu Karhunen finds that journalists can closer to the story and subject by utilising the mobile journalism.

The mobile journalists he had interviewed for this paper said they were able to film stories that would have been impossible with a TV camera and a multi-person crew. They opined that mobile journalism can lead to more genuine and more intimate journalism. Most of these journalists felt that people prefer to give an interview to a mobile journalist than to a multi-person TV crew.

Mobile journalism has ensured filing the news direct from the smartphones. Journalists can send the news stories to the newsrooms through emails, clouds or any other apps with his smartphones. Live streaming has become simpler and less expensive because of the smartphones.

It can also fulfil the business interests of the media houses as the live streaming allows the journalists to engage with their audience in different social media platforms. The most significant aspect of mobile journalism is that it saves money. A smartphone doesn’t cost much. But it can replace a large crew and heavy equipment. Therefore mobile journalism can curb the production costs.

Many prominent media houses across the world are resorting to mobile journalism for various reasons. Organizations like BBC has been emphasizing telling stories through smartphones. Aljajeera is also one of the pioneers. In March 2012, Aljajeera English broadcast a documentary titled Syria: Songs of Defiance shot entirely with an iphone. As the Syrian government banned Aljajeera reporters the undercover journalist shot the documentary with a smartphone.

Most of the news channels in the country have embraced mobile journalism. Though, mobile phones have not replaced studio and newsroom cameras, the reporters in Assam are also using their phones to collect and share news.

Kanak Chandra Boro, Kokrajhar-based journalist for a satellite news channel says, “I was introduced to MoJo more than 3 years ago while I was working for a national media house. They provided me a MoJo kit which included a mobile phone, tripod, monopod, power bank, lapel, lighting equipment etc.”

Boro states that MoJo has many advantages.

                                                                                    Kanak Chandra Boro, in a reporting assignment

“First, a mobile phone is portable. We can collect and deliver news first. It is helpful to break a news immediately. But it has limitations. For example—you can’t give a good coverage of chief minister’s programme with your mobile phone.  VIPs, VVIPs have certain protocol. Sometimes, you have too shoot from distance. But mobile phones can’t help you with zoom in. Network issue is another constraint,” he explains.

Dwipjyoti Ray, a correspondent for a tv channel adds, “ Earlier people used to ridicule at the reporters covering news with mobile phones. But now a days, everyone is using mobile phone.”

 

 

 

 

 

সম্পূৰ্ণকৈ পঢ়ক

Relics and Jogighopa

Rinkumani Pathak 

Jogighopa! The name is familiar to most people in Assam for three things – defunct Ashok Paper Mill, Naranarayan Setu and coal trade. The proposed Multi-Modal Logistics Park at Jogighopa has also brought a ray of hope not only to the local residents but also to the people of the rest of the State.

The tourism prospects of this mofussil town in lower Assam’s Bongaigaon district are often overlooked.

But, Dugdhanath Hills, on the bank of the mighty Brahmaputra, at Jogighopa hold unique tourism and architectural treasures.

There are five rock-cut caves in the hills which are significant as architectural heritage. According to the official website of the Bongaigaon district administration, the caves belong to the Salastambha period. The Salastambha dynasty ruled in ancient Assam from 675 AD to 725 AD.

The Archaeological Survey of India (ASI) declared the remains as the monument of national importance under the Ancient Monuments and Archaeological Sites and Remains Act 1958. The agency has even constructed a staircase that leads the visitors to the caves atop the hills.

“The group of rock-cut caves can be dated back to early medieval period. Amongst the five caves, the biggest one is measured 2.10m x 1.80m x 1.93m. It has a rounded ceiling and a small verandah measuring 7.50m x 3.30m. Other caves are similar but smaller in sizes,” ASI states on its website of the Guwahati circle.

The hills also offer a picturesque view of the Naranarayn Setu, the third bridge over the Brahmaputra river. The serenity of the views of the Brahmaputra and the bridge from the hills is enchanting. 

“The magnificent hills, beautiful Brahmaputra, Narayan Setu and these architectural monuments at the same place provide magical experience. Lot of things can be done to promote this site as a major tourist attraction. The government should take some initiatives to preserve and promote this site,” says Monowar Hussain, a local journalist.

According to him, the caves date back to 600-900 AD. He also states that the caves bear the testimony to the religious practices of Hinduism and Buddhism.

Hussain adds, “We assume that saints from these two religions did meditation and other religious practices in these caves. It is believed that first Buddhists did meditation here during the times of Kumar Bhaskar Varman.”

On the other hand, in their paper titled ‘Exploring the Potentialities and Strategies for Development of Tourism Industry in Assam Post Covid 19 Pandemic’, Banani Saikia and Sudhanshu Verma of Assam down town University write, “Although, most of the studies reveals that the caves are established during the Salasthamba period but each of the caves has a brick and mud masonary made platform, which was probably built during a later period. The art and architecture of the caves are great examples of the kind of art which were practiced during this time mainly in the western part of India. This interprets the fact that though Assam is far way but was not cut off from the artistic movement in other parts of the country.”

But this site of great importance is yet to get due importance from the State tourism department. 

Appeared in 'Sunday Reading' of 'The Assam Tribune'

“A comprehensive plan is needed to promote not only this site, but also the other places in its vicinity. Tourism Department should draw out some plans and programmes so that Western Assam becomes a tourist-friendly destination. Western part of the state is enriched not only with natural resources, but also historical and cultural significance,” says Monikankana Das, a visitor.

She also asserts the need of scientific studies on the ancient caves of Jogighopa.

                  

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         

সম্পূৰ্ণকৈ পঢ়ক

ইউক্ৰেইনত যুদ্ধ, বৰ্ণবাদ আৰু সাংবাদিকতা

Photo by Mathias P.R. Reding: https://www.pexels.com/photo/sign-stop-war-on-protest-against-war-11421076/

ৰিংকুমণি পাঠক   

যুদ্ধ মানেই মানৱতাৰ হত্যা। যুদ্ধ মানেই অন্তহীন নিৰ্যাতন আৰু শোষণ। ইতিপূৰ্বে চলি থকা বিভেদ আৰু ব্যভিচাৰবোৰ যুদ্ধৰ সময়ত অধিক ভয়াৱহ হৈ পৰে। ইউক্ৰেইনৰ ওপৰত ৰাছিয়াই কৰা আক্ৰমণৰ ফলত সৃষ্ট বিভীষিকাৰ সময়তো একেই পৰিৱেশ দেখা পোৱা গৈছে। যুদ্ধৰ ভয়াৱহতাৰ মাজত ইউক্ৰেইন ত্যাগ কৰি আন দেশত নিৰাপত্তা বিচাৰি সীমান্ত পাৰ হ’ব বিচৰা অনা-শ্বেতাংগ লোকসকলে চূড়ান্ত বৰ্ণ বৈষম্যৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছে। দেশখনৰ পশ্চিম প্ৰান্তৰৰ সীমান্ত পাৰ হৈ পোলেণ্ড, শ্লভাকিয়া, হাংগেৰী, ৰোমানিয়া, মলডভা আদিত নিৰাপত্তাৰ সন্ধান কৰা ভাৰতীয় ছাত্ৰকে ধৰি অনা-শ্বেতাংগ লোকসকলৰ ওপৰত ইউক্ৰেইনিয়ান নিৰাপত্তা বাহিনীয়ে হাৰাশাস্তি কৰাৰ অভিযোগ উত্থাপন হৈছে। তেওঁলোকক ৰে’ল, বাছত উঠিবলৈ বাধা দিয়া হৈছে। প্ৰচণ্ড শীতত খোজকাঢ়ি সীমান্ত পাৰ হ’বলৈ নিৰ্দেশ দিছে নিৰাপত্তা বাহিনীয়ে।

সাক্ষী নামৰ ভাৰতীয় ছাত্ৰী এগৰাকীয়ে সংবাদ মাধ্যমক জনোৱা অনুসৰি পাঁচশজন ইউক্ৰেইনিয়ানৰ পাছতহে ত্ৰিশজনমান ভাৰতীয় ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক পাৰ হ’বলৈ দিয়া হৈছে। প্ৰথম চেক পইণ্টৰ পৰা দ্বিতীয় চেক পইণ্টলৈ ৪-৫ কিল’মিটাৰ ব্যৱধান যদিও এই সমস্ত পথ ভাৰতীয় বা আন দেশৰ নাগৰিকসকলে খোজকাঢ়ি পাৰ হ’বলগীয়া হয়। ইউক্ৰেইনৰ নাগৰিকসকলে অৱশ্যে টেক্সি বা বাছৰ সুবিধা লাভ কৰে।

ছাত্ৰীগৰাকীৰ মন্তব্য—ভাৰতীয় আৰু আন দেশৰ নাগৰিকসকলৰ প্ৰতি তেওঁলোক অতিকৈ বৰ্ণবাদী।

এগৰাকী নাইজেৰিয়ান ছাত্ৰক ইউক্ৰেইনৰ নিৰাপত্তাৰক্ষীয়ে কৈছে—“If you are Black, you should walk.”

তদুপৰি সীমান্ত পাৰ হ’ব খোজা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে ইউক্ৰেইনিয়ান গাৰ্ডৰ দ্বাৰা শাৰীৰিক আক্ৰমণৰো বলি হ’বলগীয়া হৈছে। ইউক্ৰেইনৰ ভূখণ্ডত ৰাছিয়াৰ আক্ৰমণৰ প্ৰকোপ বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰাত নিৰাপদ আশ্ৰয় বিচাৰি যুদ্ধবিধ্বস্ত দেশখন ত্যাগ কৰিছে অগণন লোকে। নিজ দেশলৈ উভতি যাব খোজা বা আন দেশত নিৰাপত্তা বিচৰা এইসকল লোকে সন্মুখীন হৈছে বিভিন্ন সমস্যাৰ। ভাৰত চৰকাৰৰ ফালৰ পৰাও ভাৰতীয়সকলক ইউক্ৰেইন ত্যাগ কৰি নিৰাপদ ঠাইলৈ স্থানান্তৰিত হ’বলৈ আহ্বান জনোৱা হৈছে। তেনে সময়তে দেহৰ বৰণ, গোষ্ঠী, নাগৰিকত্ব আদিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি হোৱা এই বিভাজনে যুদ্ধৰ দুসময়ক অধিক ভয়াৱহ কৰি তুলিছে।

এই বৈষম্যই বিভিন্ন মহলত তীব্ৰ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছে। ৰাষ্ট্ৰসংঘয়ো এনে আচৰণক গৰিহণা দিছে। ইউক্ৰেইনিয়ান, অনা-ইউক্ৰেইনিয়ান, ইউৰোপিয়ান, অনা-ইউৰোপিয়ানৰ মাজত বিভেদ সৃষ্টি নকৰিবলৈ ৰাষ্ট্ৰসংঘই আহ্বান জনাইছে।

কিন্তু, ইয়াৰ মাজতে কেইবাটাও আগশাৰীৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংবাদ গোষ্ঠীৰ সাংবাদিকে অনা-ইউৰোপীয় লোকসকলৰ প্ৰতি নিন্দনীয়ভাৱে বৰ্ণবাদী টিপ্পনী কৰিছে। 

'অসমীয়া প্ৰতিদিন'ত প্ৰকাশিত

সততে কা, এনআৰচি আদি প্ৰসংগত ভাৰত তথা অসমত বৈষম্য, জেন’ফবিয়া, ইছলাম’ফবিয়া দেখা আলজাজিৰাৰ সাংবাদিকে যুদ্ধৰ বাতৰিৰ নামত নিজৰ অসংবেদনশীলতাৰ পৰিচয় দাঙি ধৰিছে। চেনেলটোৰ পিটাৰ ডবি নামৰ ইংৰাজী বাতৰি পৰিৱেশকগৰাকীয়ে টেলিভিচন পৰ্দাতে আৰৱ আৰু উত্তৰ আফ্ৰিকাৰ লোকসকলৰ প্ৰতি অতি অপমানসূচক মন্তব্য প্ৰদান কৰিছে।

নিজ দেশৰ পৰা পলায়ন কৰা ইউক্ৰেইনিয়ানসকলৰ সন্তৰ্ভত মতামত দিবলৈ গৈ তেওঁ কয়—“তেওঁলোকলৈ চাওক, তেওঁলোকৰ পোছাক-পৰিচ্ছদ চাওক। তেওঁলোক চহকী, মধ্যবিত্তীয় লোক। তেওঁলোক যুদ্ধত মধ্য প্ৰাচ্যৰ পৰা পলাই অহা শৰণাৰ্থী নহয়। উত্তৰ আফ্ৰিকাৰ পৰা পলায়ন কৰা লোকো নহয়।আপোনাৰ ঘৰৰ ওচৰৰ যিকোনো ইউৰোপিয়ান পৰিয়ালৰ দৰেই তেওঁলোকক দেখি।”

এই মন্তব্যৰ ফলত সাংবাদিকগৰাকীৰ লগতে চেনেলটোৱে বিভিন্ন পক্ষৰ পৰা তীব্ৰ গৰিহণা আৰু নিন্দাৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছে। এনেধৰণৰ সমালোচনাত সেও মানি চেনেলটোৱে ক্ষমা খুজিবলৈও বাধ্য হয়।     

আমেৰিকাৰ সংবাদ গোষ্ঠী চিবিএছৰ চাৰ্লি দিআগাটা নামৰ সাংবাদিকগৰাকীও বৰ্ণবাদী সাংবাদিকতাৰ অন্যতম উদাহৰণ। কীভৰ পৰা যুদ্ধৰ খবৰ দিয়া চাৰ্লিয়ে ইউক্ৰেইনৰ যুদ্ধকালীন পৰিস্থিতিত আশ্চৰ্য প্ৰকাশ কৰিছে। কিয়নো এয়া ইৰাক বা আফগানিস্তান নহয়। ইউক্ৰেইন হৈছে আপেক্ষিকভাৱে সভ্য আৰু ইউৰোপিয়ান দেশ।

লণ্ডনৰ দ্যা টেলিগ্ৰাফ কাকতৰ ডেনিয়েল হান্নান নামৰ সাংবাদিকগৰাকীয়েও তেওঁৰ বৰ্ণ বৈষম্যবাদী চিন্তা প্ৰকাশ কৰাত পিছ পৰি থকা নাই।  ৬ ফেব্ৰুৱাৰীত ইউক্ৰেইন সন্দৰ্ভত তেওঁ লিখিছে— "তেওঁলোকক দেখাত আমাৰ দৰে লাগে। সেয়াই আচৰিত বিষয়। যুদ্ধ এতিয়া কেৱল দৰিদ্ৰ আৰু প্ৰান্তীয় মানুহৰ ক্ষেত্ৰত নহয়। এয়া যিকোনো লোকৰ ক্ষেত্ৰত হ'ব পাৰে।"

অনুৰূপধৰণে ফ্ৰান্সৰ বিএফএম টিভিৰ এগৰাকী সাংবাদিকেও ইউৰোপীয়-অনা-ইউৰোপীয়ৰ বৈষম্যমূলক তুলনা দাঙি ধৰিছে। সাংবাদিকগৰাকীৰ মতে তেওঁ ছিৰিয়াৰ যুদ্ধত পলায়ন কৰা লোকসকলৰ কথা কোৱা নাই। ইউক্ৰেইনিয়ানসকল ছিৰিয়াৰ লোকসকলৰ দৰে নহয়। এওঁলোক ইউৰোপীয়, এওঁলোক নিজা মানুহ।

আনহাতে ইউক্ৰেইনত প্ৰতিদিনে নীলা চকু আৰু সোণালী চুলিৰ ইউৰোপীয় লোকসকলৰ মৃত্যু হৈছে বুলি বিবিচিৰ এক অনুষ্ঠানত ভাগ লৈ ইউক্ৰেইনৰ এগৰাকী বিষয়াই দুখ প্ৰকাশ কৰে।

বৰ্ণবাদী সাংবাদিকতা সন্দৰ্ভত 'The Arab and Middle Eastern Journalists Association (AMEJA)'-এ ক্ষোভ প্ৰকাশ কৰিছে। এই ধৰণৰ ভাষ্যই পশ্চিমীয়া সাংবাদিকতাই মধ্য প্ৰাচ্য, আফ্ৰিকা, দক্ষিণ এছিয়া আৰু লেটিন আমেৰিকাৰ যুদ্ধৰ ট্ৰেজেডীক স্বাভাৱিক হিচাপে গণ্য কৰাৰ মানসিকতাক প্ৰতিফলিত কৰে বুলি সংস্থাটোৱে মত প্ৰকাশ কৰে।

যুদ্ধৰ সংহাৰৰ মাজতে দেখা দিয়া এনেধৰণৰ বৈষম্য আৰু একাংশৰ অবিবেচক মন্তব্য নিতান্তই চিন্তনীয়। কিয়নো বহু যুদ্ধৰ আঁৰত থকা কাৰণসমূহৰ ভিতৰত বৰ্ণবাদো অন্যতম হিচাপে পৰিগণিত হৈ আহিছে।

 

সম্পূৰ্ণকৈ পঢ়ক